DE VROLIJKE SCHILDERKUNST

De  schilderkunst zal altijd bestaan! Vanaf de oertijd tot nu heeft de mens om uiteenlopende redenen getekend en geschilderd. Dieronderzoek heeft aangetoond dat ook andere hoge primaten, zoals bijvoorbeeld chimpansees genoegen beleven aan het rhytmisch bewegen van met verf gevulde kwasten op witte vlakken. De dieren tonen weinig belangstelling in de voltooide werken. Het gaat om de handeling zelf. Datzelfde  zien wij bij peuters, nog voor ze koppoters gaan tekenen. De meest loutere vorm van schilderkunst. Niet resultaatgericht; er bestaat slechts ‘plezier in het smeren.’

De media, de beleidsmakers en zelfs sommige kunstenaars proberen ons iets anders te doen geloven maar, de schilderkunst is springlevend! Sterker nog: de schilder- en tekenkunst is van alle disciplines misschien wel de meest directe en meest adequate manier om visuele beelden te realiseren. Denkt u eens in:  iedere moderne high-tech speelfilm begint met een getekend storyboard! Wanneer we kijken naar de geschiedenis van de mens en de visuele kunst dan zien we een lange dag met de schilderkunst in de hoofdrol. Slechts de allerlaatste seconde verschijnen technische middelen als camera’s en computers. Wij leven thans in een tijd dat de mens zijn verbazing over deze nieuwe middelen nog niet te boven is gekomen. Zoveel nieuwe wegen! Zoveel nieuwe mogelijkheden! Schijn bedriegt. Er gaat niets boven verf. Een kunstschilder krijgt een idee en realiseert dat de volgende seconde op het doek. Een kwast in de hand en: pats! Geen toetsenborden, kabeltjes of sluitingstijden van de ontwikkelcentrale. Schilderen is de beste en snelste manier om in contact te komen met het opene. Om het onzegbare te zeggen, het ondenkbare te denken en het onzichtbare te zien.

Op naar het schildersatelier dus! Aldaar aangekomen dient men eerst de houding overboord  te zetten dat  ‘alles al gedaan is.‘ Het westers denken is tweeduizend jaar in de ban geweest van het geloof in een voltooiingsmoment. Het christendom belooft ons de terugkeer van Christus, Marx leert de  ‘zelfopheffing van het kapitalisme’ en in de schilderkunst zien we Piet Mondriaan die in de veronderstelling verkeerde ‘De Stijl’ te hebben gevonden. Malevich begreep de wanstaltigheid van het zichzelf tot eindpunt verklarend modernisme; als ‘voorzitter van de wereldruimte’ neemt hij na het zwarte vierkant een dappere beslissing: hij keert terug naar de herkenbare figuur en naar de plasticiteit. Gewoon verder...

Maar nog  steeds is de verwarring groot: na het modernisme denken wij het postmodernisme om erachter te komen dat na het voltooiingsmoment van het modernisme de lijn tussen twee punten is opgehouden te bestaan. En nu? Waar gaan wij heen? Wat is het doel, wat is onze richting? Dwalen wij niet door een oneindig niets? Ook met de kwast in de hand komen wij erachter dat deze vragen niet te beantwoorden zijn. Toch, dan biedt de schilderkunst vertroosting. Wat ons rest is het plezier in het smeren en de verwondering over wat wij  te zien krijgen. Voortgang ontstaat door de primaire schilderprocessen aan een voortdurende analyse en evaluatie te onderwerpen om daarna de ontstane rationele gedachten los te laten en verder te werken. Scheppen zonder theorie en zonder plan. De onwetendheid is het kostbaarste bezit van de kunstenaar...

Peter Stufkens

Recombinant

‘the’ and

'A'

Then I woke up. I opened my eyes. Sand. A breeze. I heard the sea. It was pleasantly warm. I felt dazed and confused. What happened?

My ship! What happened to my ship? The storm…

After two days I concluded: I was on an island and I was alone there. You could walk around it in a day. There was plenty of food and water. Small apes and goats kept me company. The goats were tame, they ate out of my hand. With a little practicing I could milk them.

My ship was gone. Nothing left of it but after three days I found two of my boxes washed upon the shore. I was lucky. One of them contained all my tools and the other one my paint, my brushes and my canvases. I could work here.

But who would look at my paintings?

I had to keep my works away from the goats because they wanted to eat them.

The brain is a time machine. It is like an onion and you can peel it off. From the outer layer to the inside whole natural history stretches out. You can travel inside to the prehistoric ages and further. Your primate brain is build upon a reptile brain which is build upon a more elementary system which is build on a more simple system and so forth. When thinking you can make use of all the systems.

Want to meet an apeman? A dinosaur? Look in the mirror. Travel to the deepest point in your nervous system and you are in the middle of the big bang. And remember: It is your brain. And history is yours.

But why was I still painting on my little island? Nobody looked at my work. Maybe my brains were programmed to do it; I just ‘had’ to do it. Maybe it was just a part of the evolutionary process… Just a short moment in time with me as the only witness.

CHANGE DEFINITIONS!

Time-travel would be an option. An old American writer once told me about that in a bar near the Mexican border. He told me the secrets. Had done it a lot by the way of writing he told. But there was another way: painting! Much faster but much more dangerous then the writing method: you could start to think fully beyond reason. That could make you faster then light: only visual images. But when you went beyond that there was an eternal space from which you could not go back to your own time so you lost the ability of dying. The curse of eternal life: stuck in one body between two time-points, forever…

I shivered when he told me that: ‘Take that very, very, very serious, son.’ He said that with a penetrating glance.

Change definitions! That was the credo! When everybody talked about art somebody had to know what it was well? So I went ‘in search’. For a good definition… I found out: everybody I knew thought art would bring them to the future. To my opinion however time-travel in that direction was already an ongoing process that could not be stopped neither could be forced. Maybe a little ‘up-speeding’ was possible… A little intensifying … Use some good old illusion for instance… Ay there is the rub: good old. There you say it!

Traveling backwards in time would be a bigger challenge and looking at today’s ‘zeitgeist’ far more productive. I had the slight little feeling that we had forgotten some things in recent history… Time to get back and pick them up! But how do that? Traveling backwards is much, much harder although we know the route… So, painting could be the solution.

And how about changing definitions? Back to the fourties, the fifties, the sixties, the seventies. I already got nervous. Face the counterculture…

I decided to start up an exercise program. But first there was the question: which definitions? That was definitely the first problem that had to be solved, without any question!

The whole ‘art-thing’ was the problem. And, not the new ideas about art but the total lack of solid, conservative, old ideas as a background for new ones… Conclusion: to find a form we had to go back in time! By so far: everything was permitted. But was there a truth?

Change definitions! First thing is breathing, relaxed and regular breathing. Do not use any drugs! No alcohol. Relax your mind for the free fall in the possibilities. You create future and you want it to be good future. Ain’t that so?

We all know that we do not know the future but why do we still pretend? How to increase evolution power?

Hold our options? Or: just the free fall in the possibilities and just ‘do’ what you really want. Be a radical. Do always hundred percent what you are doing. Switching ideas? Switch them all the time! Be consequent? Be consequent!

And try to find out: where does it happen? And: where does what happen? We are the writers on the storm, kid!

Change definitions!

Peter Stufkens