BEWAAR ME
BEWAAR ME
(Tekst: Jan Willem Reitsma/ Peter Stufkens, muziek: Peter Stufkens)
Lichtelijk beneveld, onlangs aan de zee ontstegen lag ik op het zand te zweven, zag ik daar een wereldstad?
Eeuwenoude muren, met daartussen vele buren die zich allen onderwierpen aan de regels, en aan elkaar.
In de Bavo, in de diepte, hoorde ik kerkratten die piepten dat je wellust hoort te mijden maar dat helden onvoorzichtig zijn.
Want Haarlemmers bestaan niet
Haarlem wordt geschapen
In de hersens van de mensen
Die erheen gesmokkeld zijn
In hemelsnaam, bewaar me
Voor de traagheid van het Spaarne
Die bak vol regenwater
Waar zo weinig in gebeurt
Ik sta rusteloos te wachten naast die andere verdachten, het zijn pantoffeldiertjes die geen klap hebben gedaan.
Hier slijp ik mijn gedichten, die jou nergens toe verplichten behalve tot het zwelgen in mijn vette grootheidswaan.
De mannen die hier wonen, zijn de vaders en de zonen van uit klei getrokken meiden, maar zelf zijn ze van gas.
Ze spelen in de wolken waar zij een rol vertolken hoog boven de coulissen van het stedelijk moeras.
Ik spring door de straten en ik stap over de daken, ik ben een Lange Wapper die de ochtend heef geërfd.
Met veel couleur locale geef ik sjeu aan mijn verhalen die ik met mijn mooie woorden in cadeaupapier verberg.
refrein
_____________________________________
STROOMT HET SPAARNE EIGENLIJK WEL?
Peter Stufkens en Jan Willem Reitsma kende elkaar nog niet toen zij besloten om samen een tekst te schrijven over het Haarlem van Lennaert Nijgh en Boudewijn de Groot voor een optreden van Peter op het Lennaert Nijgh Festival dat dat jaar (2013) gehouden zou worden.
Stufkens en Reitsma kwamen beiden niet uit Haarlem maar uit Den Haag en uit Heiloo. De verwondering over deze kleine, bijzondere en soms magische stad werd de rode draad bij het schrijven van het lied. Hoofdthema is de Antwerpse figuur van de Lange Wapper die in de zeventiende eeuw beneveld te water is geraakt voor de Vlaamse kust en door het zeewater van de Noordzee naar het noorden is gedreven waar hij ter hoogte van Bloemendaal aan land spoelt en opstijgt boven de duinen van het Kennemerland. En wat ziet hij daar in de nabije verte liggen? Is dat een wereldstad? En wat stroomt daar door die stad? Is dat een rivier? En stroomt die rivier eigenlijk wel?
HERE COME THE ROBOTS
Track made on a classic DRUMTRAKS drummachine, the first device ever to feature MIDI, a Casio Rapman and a Realistic SK1 keyboard. All completed with a DOD 512-R multi effect processor. Analog rules. There is no fi like lo-fi!
ALS IK KIJK NAAR MIJN TEEVEE (CLIP)
Op 23 december 2015 werd de Haarlemse kunstenaar/dichter/muzikant Hannes Kuiper zeventig. Dit werd op 23 december 2015 uitgebreid gevierd in het Haarlemse Patronaat tijdens 'HANNES 70' met o.a. the Kliko's, Grey Lotus, de Sgeurvreters en de Raggende Mannne.
Met René de Haan uit Den Haag vormde Peter Stufkens het duo 'Morgenstond' om het nummer 'Als ik kijk naar mijn TV' uit te voeren en op te nemen. Peter Stufkens maakte er tevens een videoclip bij. René de Haan tekende voor de muzikale eindmix.
VERSE PATAT
1984. Eerste HONGER demo
Ron van Zanten en Pim Scheelings hadden in 1983 samen de Haarlemse band ‘Vitaal’. Synthesizerpop, techno avant la lettre (Luister naar Dancefloor Rape op: blowpipe.bandcamp.com/album/studio-12-recordings-1980-1984 ). Ze benaderden de toen 23-jarige Peter Stufkens om hun zanger te worden. De muzikale kwaliteiten van Stufkens waren nog onbekend maar zijn haar zat goed en hij studeerde aan de Rietveld Academie, dus dan moest het lukken.
Stufkens had echter al snel genoeg van het naar zijn mening statische electronische geluid van de band en stelde op 3 januari 1984 tijdens een avondje stappen in discotheek ‘Stalker’ dat hij alleen aanbleef als de band doorging als rockband met gitaren onder een nieuwe naam: ‘HONGER!’.
Gitaarrock was op dat moment een muziekvorm die ‘not done’ was onder jonge muzikanten. Van Zanten en Scheelings ontsloegen Stufkens ter plekke en kwamen na een nacht lang debatteren de volgende ochtend op hun beslissing terug.
Vanaf dat moment ging het snel. De jongens ontmoeten in cafe het Melkwoud de 17 jarige punker Jim Klingers die beweerde te kunnen drummen wat direct leidde tot een vaste aanstelling.
‘FROM NOW ON IT’S ONLY ROCK AND ROLL WHAT THE CLOCK BEATS’ was in dikke letters in de opzettelijk slecht geschreven info van de band te lezen.
Bij studio DAC werd de eerste demo ‘Verse Patat’ opgenomen. De technicus van de studio merkte fijntjes op dat het wat hem betrof ging om ‘Bad music on bad instruments’, wat wellicht ook een goede titel van de demo had kunnen zijn.
Technisch kunnen was volstrekt onbelangrijk voor HONGER! Sterker nog: het belabberde spelniveau werd tot handelsmerk van de band en werd in interviews breed uitgemeten. ‘Repeteren doen wij op het podium’, beweerde men in het Haarlems Dagblad.
Toekomstdromen hadden de jongens niet. Het waren de vroege jaren tachtig en ze leefden hun droom van dag tot dag. Een tijd waarin de grenzen van de wereld slechts gevormd werden door de eigen fantasie. ‘Als je je gewoon voorstelt dat je een wereldband bent, dan ben je dat ook. Daar hoef je verder niks voor te kunnen,’ aldus de zanger. En zo was het ook in dat magische jaar 1984. De ‘Haarlem Tour’ langs alle locale podia was een groot succes bij het Haarlemse publiek ondanks de schampere reacties van de serieuze muziekscene.
Succesvolle optredens in de hoofdstad en in de bollenstreek volgden.
In 1985 knalde de band alweer uit elkaar onder het adagium ‘Beter exploderen dan uitdoven.’ ‘Muzikale meningsverschillen,’ zouden de oorzaak zijn van de split up.
In de jaren die volgden zou de band nog meerdere malen bij elkaar komen en weer uit elkaar gaan. Toch, het eerste jaar met de oerformatie blijft echter de meest geinspireerde periode van de band. Met de slechtste muziek. En dus eigenlijk ook de beste. Daarvan getuigt de demo ‘VERSE PATAT’.
Songs:
45
Poetry
Satisfaction
Against My Will
Wild Thing
Sweet Me
Personeel:
Ron van Zanten: bas
Pim Scheelings: gitaar
Jim Klingers: drums
Peter Stufkens: zang
ALS IK KIJK NAAR MIJN TEEVEE (LIVE)
Op 23 december 2015 werd de Haarlemse kunstenaar/dichter/muzikant Hannes Kuiper zeventig. Dit werd op 23 december 2015 uitgebreid gevierd in het Haarlemse Patronaat tijdens 'HANNES 70' met o.a. the Kliko's, Grey Lotus, de Sgeurvreters en de Raggende Mannne.
Met René de Haan uit Den Haag vormde Peter Stufkens het duo 'Morgenstond' om het nummer 'Als ik kijk naar mijn TV' uit te voeren en op te nemen. Peter Stufkens maakte er tevens een videoclip bij. René de Haan tekende voor de muzikale eindmix.
50 YEARS VELVET UNDERGROUND & nico
Patronaat, Haarlem 12 maart 2017. Boekpresentatie van 'De plaat die rock volwassen maakte; the Velvet Underground & Nico' door Peter Bruyn.
Peter Stufkens schreef de flaptekst voor het boek:
Weinig albums in de geschiedenis van de popmuziek zijn meer iconisch gebleken dan The Velvet Underground & Nico. Het is een kruispunt in de culturele tijdruimte waarin pop en serieuze muziek, beeldende kunst, literatuur, film, seks, drugs en moraal bij elkaar komen. Een plaat waarbij de mislukking en de miskenning kiem werden van het uiteindelijk succes. In eerste instantie was The Velvet Underground & Nico een commerciele flop. Later bleek dat deze terloopse momentopname veranderde in een tijdloos monument.
Tijdens de presentatie werd het volledige album uitgevoerd door twaalf verschillende bands.
SEVERIN BELLS aangevuld met Tom de Haan (saxofoon) en Peter Stufkens (vocals, guitar). Voerde 'EUROPEAN SON', het laatste nummer van de plaat uit.
met:
Mick van het Nederend, gitaar
Bo Meskers, drums
Christophe Brabanders, gitaar
DE STUFKENS' LITTLE BAND
2019 was een turbulent jaar voor de Stufkens' Little Band. Bassist Eric van Drunen Littel stapte op en de Littel Band werd de Little band.
Een nieuwe formatie met vernieuwde souplesse en gedrevenheid! Jazzyfunkypunkierockandroll met een folky feel.
Met: MartinMeinardi op elektrisch versterkte basgitaar.
Rogier Bosua, acoustische sologitaar. Nog niet te zien op deze video.
Peter Stufkens, Zang en ritmegitaar.
OP 3 NOVEMBER TE ZIEN OP DE GEDEMPTE VOLDERSGRACHT 22 TIJDENS EXPO HUGO LONING